Solitaire verjaardag
19 september 2017 - Nyköping N, Zweden
Vandaag mijn verjaardag gevierd, compleet alleen. Wat een ellende is dat zeg. Ik als gezelschapsdier alleen in een kasteelvleugel zonder aanspraak. De heerlijke rust die ik eerder deze reis ervaren heb maakt plaats voor een gevoel van heimwee. Vooral door de vele heeeeel lieve berichtjes die ik ontvang. Wat doe ik hier? Wat doe ik mezelf aan? De mensen waar ik van hou, daar wil ik graag zijn.
Bij het ontbijt is het niet druk, wel veel testosteron. Met name jagers, boswachters en mannen in camouflagekleding. Stugge mannen. Niks voor mij, zie ik al.
Uitgebreid eet ik koud wildvlees en veel fruit. Kop koffie en grapefruitsap. Bij de receptie vraag ik of het mogelijk is een taartje of gebakje te bestellen. Wij lopen naar de Kok en samen spreken we af dat er een taartje gebakken wordt en die zetten ze klaar in de kitchenette.
Mijn telefoon blijft bliepen van alle felicitaties die ik krijg.
Wat ga ik eens doen vandaag?
Een wandeling maken. Helaas niet door het Wildlife Park want dat is gesloten.
Ik kies de gele wandelroute van een paar km. Heerlijk door het bos wandelen. Na een paar honderd meter voel ik me toch niet zo top. Ik krijg verkramping en zweetaanvallen. Toch maar terug naar mijn kamer. Ik ga op bed liggen en val direct in slaap. Het was pure vermoeidheid. 2,5 uur later word ik wakker. 15 berichten in 9 Apps. Zoveel nieuwe lieve woorden van mensen. Het wordt me even teveel. Gisteren zong ik nog 'is this the real life. Is this Just fantasy' vandaag krijg ik er alleen maar een schor ' It's my party and I cry if I want to ' uit.
Ook dat hoort bij zo'n reis.
Nog maar even een wandeling naar de receptie voordat deze sluit om vijf uur.
Buiten piept er iets...als ik naar buiten kijk zie ik real Wildlife. Een valk heeft zojuist een konijn gegrepen. In zijn klauwen spartelt het kleine dier. Totdat hij stil dood blijft liggen. OK, is weer wat anders dan National Geographics
De valk begint zijn prooi uit elkaar te trekken.
Nou genoeg voor mij nu. Op naar de receptie.
Er is een klein winkeltje achter de receptie waar je vanalles kan halen mbt dit gebied.
Ook is er een vriezer met ingevroren wildvlees om te kopen. Ik besluit om mijn diner voor morgen alvast in te slaan. Merquez worstjes neem ik mee en ga deze morgen opbakken.
Teruggekomen zie ik dat konijn en valk al verdwenen zijn.
Mijn zoon belt met beeldtelefoon. Wat ben ik blij hem te zien. We praten en keuvelen wat. Hij probeert zijn moeder toch wat op te vrolijken. Het verhaal van de valk en het konijn vind hij interessant en smeuïg om te horen vlgs mij 😀. Het voelt fijn om weer even contact te hebben met het thuisfront. De dagen begin ik nu maar af te tellen. Oh ja... Klein probleempje. Heb mijn terugreis nog niet geregeld. Dus meelezers...als je denkt: " Hoe krijgen we haar weer terug hier?" Puzzel mee?! Vrijdag aanstaande Regio Nykoping naar Nederland. Uitdaging is zo goedkoop mogelijk hihihihi..
Xxx
Bij het ontbijt is het niet druk, wel veel testosteron. Met name jagers, boswachters en mannen in camouflagekleding. Stugge mannen. Niks voor mij, zie ik al.
Uitgebreid eet ik koud wildvlees en veel fruit. Kop koffie en grapefruitsap. Bij de receptie vraag ik of het mogelijk is een taartje of gebakje te bestellen. Wij lopen naar de Kok en samen spreken we af dat er een taartje gebakken wordt en die zetten ze klaar in de kitchenette.
Mijn telefoon blijft bliepen van alle felicitaties die ik krijg.
Wat ga ik eens doen vandaag?
Een wandeling maken. Helaas niet door het Wildlife Park want dat is gesloten.
Ik kies de gele wandelroute van een paar km. Heerlijk door het bos wandelen. Na een paar honderd meter voel ik me toch niet zo top. Ik krijg verkramping en zweetaanvallen. Toch maar terug naar mijn kamer. Ik ga op bed liggen en val direct in slaap. Het was pure vermoeidheid. 2,5 uur later word ik wakker. 15 berichten in 9 Apps. Zoveel nieuwe lieve woorden van mensen. Het wordt me even teveel. Gisteren zong ik nog 'is this the real life. Is this Just fantasy' vandaag krijg ik er alleen maar een schor ' It's my party and I cry if I want to ' uit.
Ook dat hoort bij zo'n reis.
Nog maar even een wandeling naar de receptie voordat deze sluit om vijf uur.
Buiten piept er iets...als ik naar buiten kijk zie ik real Wildlife. Een valk heeft zojuist een konijn gegrepen. In zijn klauwen spartelt het kleine dier. Totdat hij stil dood blijft liggen. OK, is weer wat anders dan National Geographics
De valk begint zijn prooi uit elkaar te trekken.
Nou genoeg voor mij nu. Op naar de receptie.
Er is een klein winkeltje achter de receptie waar je vanalles kan halen mbt dit gebied.
Ook is er een vriezer met ingevroren wildvlees om te kopen. Ik besluit om mijn diner voor morgen alvast in te slaan. Merquez worstjes neem ik mee en ga deze morgen opbakken.
Teruggekomen zie ik dat konijn en valk al verdwenen zijn.
Mijn zoon belt met beeldtelefoon. Wat ben ik blij hem te zien. We praten en keuvelen wat. Hij probeert zijn moeder toch wat op te vrolijken. Het verhaal van de valk en het konijn vind hij interessant en smeuïg om te horen vlgs mij 😀. Het voelt fijn om weer even contact te hebben met het thuisfront. De dagen begin ik nu maar af te tellen. Oh ja... Klein probleempje. Heb mijn terugreis nog niet geregeld. Dus meelezers...als je denkt: " Hoe krijgen we haar weer terug hier?" Puzzel mee?! Vrijdag aanstaande Regio Nykoping naar Nederland. Uitdaging is zo goedkoop mogelijk hihihihi..
Xxx
Xx